RIZA ILIMAN'IN KİTABI : "BİR DÖNEM, BİR TANIK, BİR İNSAN"

     18. dönem milletvekili, Halk Evleri Genel Başkanı, sarı basın kartı sahibi gazeteci, Köy Enstitüsü çıkışlı öğretmen ve vatandaş Rıza ILIMAN’ın Bir Döneme Tanıklık adlı kitabını okuyorum. 
     Sayın Rıza ILIMAN’ı tam 6 yıl önce 18 Mayıs 2014 günü 80 yaşında yitirdik. Dolu dolu yaşamına bir de kitap sığdırmış. İyi de etmiş. Tarihe not düşmüş. Yaşam serüveni içinde pek çok olaya ışık tutuyor. Anadolu köylüsünün yaşam biçiminden, Köy Enstitülerine, Meclis çalışmalarına, cezaevleri ve açlık grevlerine, Milli Eğitim’deki kötü gidişe, Çorum olaylarına ve örgütlü mücadelenin gereğine dek, pek çok olaya değinmiş. Gelecekte araştırmacıların yararlanacağı önemli bir kaynak durumuna gelmiş, eseri. 
     Gerek dünyada gerekse ülkemizde, gerek devlet büyükleri, gerekse devletin önemli kademelerinde yer alan insanların bu tür notları gelecek için, toplum için önemli bir yer oluşturmaktadır. Erdal İNÖNÜ ve Celal BAYAR’ın anıları benim ilk aklıma gelenler olarak sayılabilir. Pek çok devlet adamı da anılarını iyi bir edebiyatçıya yazdırarak geleceğe not düşmektedirler.
     Sayın Rıza ILIMAN kitabının sunuş bölümünde şöyle diyor : “Yaşamın yolculuğunda durak noktaları vardır. Bu noktaların birinde yolculuk biter. Arkasında kalanı anı ve eserleridir. Bunları yazmak yalnız sanatçıya özgü değildir. Herkesin kendi anlatım tarzı yeterlidir. Ben de yaşam çizgimi, sosyal, toplumsal, siyasal olayları, yaşayan tanıklarıyla, belgeleriyle yazmak istedim.” Devamında ise, “Gelecek güzel günlerin yaşatılmasını gençlerden bekliyorum. İnsanların barış, kardeşlik, özgürlük, mutluluk içinde yaşamalarını diliyorum. Kitabı aileme, yakınlarıma, arkadaşlarıma, dost çevreme, okuyanlara saygı ve sevgilerimle sunuyorum. Uzun sanılan yaşamın bir kesitinden geriye bakılınca, geleceğin çok kısa kaldığını o zaman fark ederiz. Yaşamımızın acı tatlı anılarını yazmak gelir aklımıza, belgelemek isteriz.” diye kitabına başlamaktadır. 
     Sayın Rıza ILIMAN, 12 Eylül’ün başlangıç sürecini kişisel olarak ve ailece en ağır biçimde yaşamıştır. ILIMAN, öğretmenlikten emekli olduktan sonra bütün varlığını bir matbaaya yatırarak Çorum Gazetesi’ni satın almıştır. Gazetenin hem yazarı hem de sahibidir. Ancak matbaası ve gazetesi Çorum Olayları sırasında, o günün saldırgan faşistlerince yakılarak tahrip edilmiş, devamında da 12 Eylül’ün gelmesi ILIMAN’ın yaşam sürecinde olumsuzlukların tuzu biberi olmuştur. 
     “Demokrat, devrimci bir yol izledik. Darbelerin, siyasal iktidarların baskılarını gördük. Hep ezildik. Ben ve üniversite öğrencisi üç oğlum cezaevlerinde kaldık. Eşim hem dört tutukluya bakmak, hem de sahibi olduğu Çorum Gazetesi’ni çıkarmak gibi zor, ağır bir görevi yapmasını becerdi.” Sözleri ile o zamanın zorlu sürecini anlatmaktadır. 
     Bu yapıta neden gerek duyduğunu ise kısaca; “Kitabım edebi bir özellik taşımayıp toplumsal sorunları içermektedir. Olumlu, olumsuz eleştiriler gelirse benim için okurların yakın ilgisi sayar, içten teşekkürlerimi sunarım. Bu düşünceden yola çıkarak yaşadığım önemli olayları bir anı olarak toplama gereksinimi duydum.” şeklinde belirtmektedir. 
     Düşüncesini ve toplumsal olaylara bakışını ise en iyi aşağıdaki tümceler belirlemektedir : “Bu ülke hepimizindir. Susmak, sessiz kalmak bizim suçumuz. Gelecek kuşağımızı çıkarcıya, insan düşmanlarına, canilere alet etmeyeceğiz. Bir ülkede insanlar özgürce düşünemiyor, özgürce inanamıyor ve özgürce muhalefet edemiyorsa o toplumda yalnızca biçim olarak seçim yasası ve oy sandığının hiçbir değeri yoktur. Bugüne kadarki dost görünen tüm partiler, politikacılar şimdiye dek; Maraş’ta, Çorum’da, Sivas’ta, Malatya’da, Gazi’de akıtılan kanlar üzerinde politika olayları dışında başka bir şey yapmamaktadır. Ülkemiz gerici, tarikatçı yöneticilerin elinde, dinci, ırkçı tüm güçler hükümetin kanatları altındadırlar.” 
     “Diyanet işlerinin kaldırılması, din eğitiminin aileye bırakılması, Sünni inanca tanınan hakların tüm farklı inançlara tanınması anayasa hükmüdür. Alevilerin toplumsal kimliği ve inancı üstündeki baskıcı ve katliamcı politikalara son verilmesi gerekmektedir. Diyanetin görevlendirdiği din adamlarının kendi işlerini bırakıp Alevilerin inançlarının, ibadetlerinin kitabını yazmak gibi utanılacak işleri yapmasınlar. Ülkenin huzurunu bozmaktan vazgeçsinler. Herkesin dini inancı kendisinedir.” 
     Nihayet geleceğe ve gelecek kuşaklara şöyle sesleniyor : 
     “Şimdi sorumluluk bizden sonrakilerdedir. Unutmayın ki, siz de çağınızdaki topluma karşı sorumlusunuz. Sizleri tarih huzurunda, toplum huzurunda vicdani sorumluluklarınızla baş başa bırakıyorum.” 
     1934’te Çorum merkez Kuşsaray köyünde doğan Rıza ILIMAN, ilköğretimi doğduğu köyde, Akpınar Köy Enstitüsü’nü de 1955’te bitirerek ilkokul öğretmeni olur. Üç çocuk babasıdır (Yücel, İlhan, İlhami). 
     Köy Enstitüleri için; “Bu okullarımız için bilen, bilmeyen övgü ve yergiler yazdı. Dönemin iktidarları aydınlığa açılan pencereleri kapattı; kurucularını, buradan yetişen aydınları cezalandırdı.” değerlendirmesini yapmaktadır. 
     Suşehri, Sungurlu, Merzifon ve Çorum’da öğretmenlik görevlerinden sonra Çorum Eti Ortaokulu’ndan 1982 yılında emekli olmuştur. Öğretmenlik yaşamı boyunca sürekli örgütlü kalmış, öğretmen örgütlerinde çalışmıştır, TÖS levhasını Suşehri’nde nasıl astıklarını şöyle belirtmektedir : 
     “Gece levhayı öğretmenler lokaline taktık. Sabahleyin yerinde durup durmadığını merak ediyorduk. Ancak bizden kuşkulanırlarsa başımızın derde gireceğinden çekiniyorduk. Ertesi gün uzaktan lokale yaklaştık. Baktık ki TÖS levhası yerinde duruyor. Kimseye bir şey söylemeden biz de lokale oturduk. Korktuğumuz bir durum olmadı. TÖS’ü bu zorluklarla kurduk. Elbet bu başlangıçtı. 3 TÖS’ün tarihi, mert ve yiğit direnişlerle doludur, O’nu ve sonraki öğretmen örgütlerini de aynı güçlüklerle yaşatma uğraşlarımız sürdü.” 
     1977 seçimlerinde CHP’den Çorum 1. sıradan milletvekili adayı olması gerekirken, parti içindeki çeşitli ayak oyunları ile 5. sırada yer alır. Öne geçenler ise üçer beşer oy farkladır. Halkın kendisine sevgisi ise tercihli oy kullanmayı getirmiş, 17.000 tercihli oyla o dönem milletvekilliğini yakalayamamıştır. Milletvekili seçimi için 18.000 tercihli oya gerek vardır. Ne var ki, Rıza ILIMAN’ın kararlı çalışması 10 yıl sonra 1987’de milletvekili düşü SHP’de gerçekleşmiştir. O günleri ise şöyle anlatmaktadır: 
     “Nasip 27 Kasım 1987’deymiş. Bu kez de SHP yöneticilerinin adaylarının her türlü yolla ve her yere yakınmalarına karşın partiden atılmış olsam da tüm üyelerimizin oylarla belirlediği aday listesine girdim. Sonrası parti çalışmalarımızda engellemelerin sürdürülmesine karşın yine de kazandım. Bunların nasip olmayan oyları milletvekilliğimde halka yararlı olma kararlılığımda işe yaradı. İl başkanı dahil çoğu politikayı bıraktı.” 
     Kitapta ağırlıklı değindiği konulardan birisi de, 1. ve 2. Çorum olaylarıdır. 1. Çorum olaylarını ise ILIMAN şu dizeleriyle nesnel olarak ortaya koymaktadır: 
     “Halkın tepkisi ve dağılmaması üzerine emniyet müdürü ateş açılmasını emretti. O anda orada bulunan jandarma komutanı öne çıkıp müdüre bağırarak polisin ateş etmesini önledi. Müdür, komutanın sözünü dinleyip geriye döndü. İlk günün büyüyecek olayları katliamı da böylece önlenmiş oluyordu. Bu durum polisin demokrat halka nasıl davranacağının göstergesiydi. Halkın da polise güveni kalmamıştı. Olaylar süresince demokrat ve Alevi mahallelerine polis girmemesi istendi. Amasya’dan gelen komutanın da girişimi ile bu mahallelere polis sokulmadı. O zamanki Ankara-Samsun yolu kenti ikiye ayırırdı. Bu yol üzerinde askeri birlikler nöbet tuttu. 1. Çorum olayları birkaç ölü, yakma, yıkma ile böylece bitmişti.” 
      2. Çorum olaylarında ise polisin yanlı tutumu açıkça ortaya konmuştu. Aslında olayların büyümesinin ve kaybın çok oluşunun asıl nedeni yukarıdan aşağıya o günkü yöneticilerdir. İşte o günkü Çorum valisinin tutumu : 
      “Vali saldırganı yakalayan bir polis memuruna ‘Götür bunları. Milönü semtinde sokağa çıkanları getir.’ demişti. Bu da o zamanki yönetimin sola, Alevilere bakışına açıkça bir örnekti. Olaylar durmuyordu. Kentten göç başlamıştı. Çorum’u terk edenler, büyük kentlere gidenler, öbür yandan da mahallesinden başka mahallelere göç edenler artıyordu. Öyle duruma geldi ki; sağcı-solcu, Alevi-Sünni bölgeleri kesin hatlarla belirleniyordu.” 
     Durum yalnızca bunlarla da bitmiyor, kışkırtmalarla devam ediyordu. Maraş’ta oynanan cami yakma ve bombalama kışkırtma, Çorum’da da denenmiş sonuç çok sayıda ölü, yakılıp, yıkılan evler, arabalar, tahrip edilen iş yerleridir. Rıza ILIMAN’ın gözlemleri şöyle : 
     “Alaattin Camisi’nin bombalandığını, kurşunlandığını yaymaya başladılar. Ulu Cami’de Cuma namazından sonra vaaz verilirken bir faşist camiye girerek  ‘Alaattin Cami’yi yaktılar ne duruyorsunuz.’ diye bağırır. Camiden çıkan yurttaşlar yalan olduğunu anlayınca gitmezler. Kentte camilerin yakılıp yıkıldığı propagandası her tarafa yayılır. Vatandaş tahrik edilir. Terlemez evlerinden camiye doğru bir koşu başlar. Camide hiçbir şey yoktu. Ancak Terlemez evlerinde Aleviler 4 çoğunluktaydı. Saldırı oraya yöneldi. Birçok ev yakıldı, ölen ve yaralananlar oldu.” 
     Çorum olaylarının görüldüğü davada Erzincan Sıkıyönetim Komutanlığı 1 No’lu Askeri Mahkemesi 1983-115 evrak, 83-40 esas ve 1983-339 sayılı karar gerekçesinden çarpıcı birkaç sonuç ve anlatım : 
     “Mahallenin oba başkanı Eyüp GÜL, ÜYD Çorum başkanı Seydi ESENYEL’i evinin önünde karşıladı. ‘Başkan’ dedi. ‘Alevilere ait 30’u ev ve iş yerini tahrip ettirdim. Bir yandan da devam ediyoruz ve sekiz tane rehinemiz var.’(…). 
     Rehineler Çorum’un dışında, 1-2 km uzakta Hıdırlık bölgesinde bir tarlaya götürüldüler. Köylülerin başında 20 dolayında maskeli kaldı. Öbür maskelilerden 10-15’i rehineleri köylülerden 200 m uzaklığa, ekinlerin içine götürdüler. Oradan silah sesleri geldi. Rehineler öldürülmüştü (…). Ölüm mangası Çorum’a geri döndüğünde ÜYD başkanı kendilerine Türk milliyetçiliği adına yapılan eylemler için minnettar olduğunu ‘söyledi’! Katliam mahkeme tutanaklarında böyle yer aldı.” 
     Olayın kimler tarafından nasıl yapıldığı mahkeme kararları ile örnektir. Çorum olaylarında bölgeden sorumlu 15. Piyade Tugayı Komutanı olan Emekli Tuğg. Şahabettin ESENGÜN Nokta Dergisine 8 Haziran 1986 da bir söyleşi vermiştir. Kendisine yöneltilen soruları, şöyle yanıtlıyor : 
      ‘’ESENGÜN; Çorum olayları bir mezhep kavgası değildi. Böyle bir imaj verilmeye çalışılmıştır. Mezhep ayrılığı, aşırı sağ ve aşırı solun çatışması bir kışkırtma olarak kullanılmıştır. (…) 
     General ESENGÜN’ün Erzincan Sıkıyönetim Mahkemesinde tanıklık yapma isteği mahkemece reddedilmiştir. İşte adil olan adalet!..’’ 
     Soruların devamında; 
      ‘’Nokta : Bu iki milletvekilinin size açıktan bir tehditleri söz konusu oldu mu? 
      ESENGÜN; 
     “Bir asker kişi olarak, bir generale tehditleri zaten sökmezdi de, ama ‘senin cezanı biz veririz.’’ gibi bir davranış içindeydiler. Bunun karşısında benden gerekli uyarıyı aldılar. Zamanın Valisi Yüksel ÇAVUŞOĞLU’nun makamında, son olaylar sırasında kendilerine Çorum’da bulunmamalarının daha hayırlı olacağını, güvenlik kuvvetlerinin ve güvenlikten sorumlu bana bağlı birliklerin burada görevli olduğunu ve asker oldukça onların beklediği manzaranın ortaya çıkmayacağını kendilerine söyledim. (…) Alaettin Camii’ni bombalama haberi bu sıralarda geldi. Alaeddin Camii’nin de yakıldığını söylüyorlar, kuvvetler nerede? Var mı böyle bir durum? Dediğimde, orada görevli subayın ‘’kesinlikle böyle bir durum yoktur, camii güvenlik altındadır.’’ 
     ‘’Nokta; Emniyet kuvvetlerinin tutumunu nasıl tanımlayabilirsiniz? 
     ESENGÜN;  “Şu anda emniyet kuvvetlerinden memnun olduğumu söyleyemem. Tabii, o olaylar bu görevlilerin gerçek tutumunu daha ziyade ortaya çıkardı. Öyle hadiseler oldu ki, polis teşkilatı görev duygusu içinde davranmış olsaydı, böyle bir sonuç ortaya çıkmış olmazdı.”
     Görülüyor ki General ESENGÜN’ün görüşleri olayı açıkça ortaya koymaktadır. Rıza ILIMAN sonuç olarak;
     ‘’Çorum olayları gerici ve faşist güçlerin siyaset cambazlarına nasıl alet olduğunun açık belgelerinden olarak tarihte yerini alacaktır.’’ demektedir. 5 Çorum’da Alevilere yapılan ayrımcılığı ve dinsel baskıyı; değerli bilim adamı Ord. Prof. Hıfzı Veldet VELİDEDEOĞLU’nun görüşleri ile özetlemekte : 
     ‘’Diyanet işlerince, dolaysıyla devletçe yürütülen mezhepsel bir asimilasyon uygulaması bütün yurt çapında sürüp gidiyor, ayıptır bu ikiyüzlülüktür.’’ 
     Saygın bir bilim adamının sözleri yeterli bir kanıttır. Kısaca belirttiğim ayrımı ve yaşanan olayların nedenlerini yine Ord Prof. Hıfzı Veldet VELİDEDEOĞLU özetlemektedir : 
     ‘’Gelecekte bu olaylarla karşılaşmak istemiyorsa haksız yere 3-4 bakanlığın bütçesi kadar bütçeden pay alan Diyanet İşleri lağvedilmeli bu tek mezhebin bir ülkede memur statüsünde din görevlisi olamaz. Anayasaya da aykırıdır. Bu konu anayasa mahkemesi kararı ile de kanıtlanmıştır.’’ demektedir. 
     Kitapta 12 Eylül Darbesinin bireyler ve ülkemiz üzerindeki yıkıma da yer verilmektedir : 
     “Evet, 12 Eylül darbesi benim için değil tüm ülkemiz için bir yıkımdı.Faşizmin acımasızlığının örneği olmuştu. Büyük uğraşılarla geldiğimiz noktadan geriye dönüştü. Atatürk adına Atatürk’ün yapıtlarını yok etmeye yönelik bir hareket oldu.Demokrasi, insan hakları yok edildi, 650 bin kişinin gözaltına alınması, 1 milyon 650 bin kişinin fişlenmesi gibi korkunç uygulamalar yaşandı.Genç kuşaklar bu korku ile yetiştiler. Kimse düşüncesini söylemez, yazmaz oldu. Üniversitelerde Devlet terörü başladı. Bütün gençler politikanın dışına itildi. Kitaba, kültüre darbe indirildi. Emekçilerin doğal hakları ellerinden alındı. Bağımsız bir Türkiye isteyen yurtseverlerin işkence gördüğü, katledildiği, akıl almaz bir baskı yönteminin uygulandığı, özgür düşüncenin olmadığı birçok yurtseverin vatandaşlıktan atıldığı, Türkiye’yi bir yasaklar ülkesi haline getiren bir dönem oldu.”
     12 Eylül’ü anlatmak için başka söze gerek var mı? 
     TBMM’de 1989 yılında MEB Avni AKYOL’un yanıtlaması istemiyle yaptığı konuşmada, bugüne gelen noktada taşların nasıl döşendiğini somut bir göstergesidir. 
     “Atatürk’e, başta laiklik olmak üzere, O’nun devrim ve ilkelerine, Cumhuriyet rejimine karşı tehlikeli eylemler başlatılıyor. Ülkemiz, yılların, yüzyılların gerisine sürüklenmek isteniyor. Elbette, ekilenler biçiliyor. Bugüne dek yapılan uygulamalar, sonuçlarını, ürünlerini veriyor. Ülke korkunç karanlıkların batağına gömülüyor. Şu anda durum çok ciddi ve vahimdir. Karanlık güçler, saldırılarını amansızca başlatmıştır. Eğitim kurumlarında sapık bir ideolojinin insanları saldırıya geçmiştir. Öğretmen, öğrenci ve halkımız adeta bu saldırıların tehdidi altındadır.”
     Görülüyor ki bugünlere hemen gelinmemiş; çağdaşlık, laiklik, demokrasi dışı güçler karanlığa giden yolda taşlarını yıllarca ve sabırla döşemişlerdir. 
     “Bir Döneme Tanıklık” kitabı çağdaş demokrat yurtsever bir köy öğretmeninin, köyden Meclis’e dek olan yaşam serüvenini ve dönemin sosyal, siyasal, toplumsal olaylara olan gözlemlerini çarpıcı bir biçimde anlatmaktadır. Geçmiş ve gelecek arasındaki bağları görebilmek için herkesin okumasında yarar gördüğüm bir kitaptır. (Kardelen Matb. Ankara, kardelen ofset com tr)