HALK OZANI AŞIK VEYSEL

     Aşık Veysel, 25 Ekim 1894, yılında Sivas’ta doğdu, Aşık geleneğinin temsilcilerinden olan Aşık Veysel Şatıroğlu’nu, ölümünün 47. yılında saygı ve özlemle anıyoruz.
     Anadolu halk şiirini en iyi şekilde temsil ediyordu. Yaşı ve üstün şiir yeteneği nedeniyle döneminin halk şairleri ona Veysel Baba diyordu. Hatta ünlü Halk Ozanı Aşık Mahsuni “Şikayetim vardır Aşık Veysel’e” atlı bir şiirde yazmıştır. Aşık Veysel; Yunus,  Karacaoğlan, Pir Sultan Abdal, Dadaloğlu geleneğini devam ettiriyordu. Bazıları ona çizginin son temsilcisi dediler. Gerçek öyle değildi. Aynı geleneği devam ettiren o kadar çok halk ozanı vardı ki, başta Aşık Mahsuni, İhsani, N. Ertaş, Çırakman ve daha adını yazamayacağım yüzlerce ozan. Hatta Aşık İhsani “Ozan Dolu Anadolu” adlı bir kitap yazarak yüzlerce ozana yer vermişti.
     Geçirdiği çiçek hastalığının sonucu iki gözünü de kaybetmişti, ama gönül gözü o kadar açıktı ki. Dünyayı gönül gözü ile görüyordu. Herkesten daha iyi görüyor, hissediyordu. Dağı, taşı, çiçeği, toprağı ve insanlığı, şiirlerine konu edindi. İlk şiirini Mustafa Kemal Atatürk’e yazmıştı. 47 yıl önce 78 yaşında 21 Mart 1973 tarihinde aramızdan ayrıldı. 
      “ Atatürk'ün eserleri
     Söylenecek bundan geri
     Bütün dünyanın her yeri
     Ah çekti vatan ağladı
             ***
     Fabrikalar icat etti
     Atalığın ispat etti
     Varlığın Türk'e terk etti
     Döndü çark devran ağladı”

     Memleketi olan Şarkışla’da her yıl adına şenlikler düzenleniyor. Yalın bir anlatım ve duru bir Türkçe kullanıyor şiirlerinde. Kara Toprak sanatının doruğa çıktığı en ünlü şiirlerindendir.

        “Karnın yardım kazmayınan belinen
         Yüzün yırttım tırnağınan elinen
         Yine beni karşıladın gülünen
         Benim sâdık yârim kara topraktır “        
     Şiirlerinin tamamına yakını “Dostlar Beni Hatırlasın” adlı eserde toplandı. Hatırlanmak istiyordu. İşte o şiirinden iki dörtlük.
          “Ben giderim adım kalır
           Dostlar beni hatırlasın
           Düğün olur bayram gelir
           Dostlar beni hatırlasın
                          ***
            Gün ikindi akşam olur
            Gör ki başa neler gelir
            Veysel gider adı kalır
            Dostlar beni hatırlasın”
     Evet Veysel gitti adı kaldı, dostlar seni hatırlıyor, Türk Dili’nin ve kültürünün büyük ozanı, torağın bol olsun, ışıklar içinde yat.